Dulc Cabins

Dulc Cabins, Halls Gap
28,29&30 januari 2014, 25 - 30 graden
Hier naar toe rijden was weer zo’n rechte weg, net alsof je de straat uit moest rijden maar daar vergis je je , de weg was 127 km lang, de helft van onze tocht naar het gebied waar de “bushfires”zijn. Na een rit van een flinke 3 uur rijden, was de weg die we in moesten in verband met de bosbranden afgesloten. Het zal toch niet waar zijn?! Kunnen we niet naar onze bestemming? De TOMTOM anders ingesteld en de weg vervolgd, gelukkig toen we op de plaats van bestemming aankwamen bleek dat de wind een week geleden gedraaid was, toen werd er nog gevreesd voor evacuatie, maar dat bleek gelukkig niet nodig. Waauw we belanden midden in de bossen, weer geen internet, dat komt hier wel vaker voor, in een van hout gebouwd zeer modern huis, een leuke keuken,een verzonken bad met daaroverheen een houten vlonder voor de douche, een super terras, een bed op een verhoging en overal glas, ramen waardoor je de kangaroo’s voorbij zag huppelen klein en groot, Australie !!!! We deden inkopen en genoten van een lekker kippetje, met natuurlijk hoe kan het ook anders een lekker glaasje wijn.
De bergen in de paden op was Ruud zijn voorstel, en dat deden we, onze bergschoenen aan, een rugzak met fruit, water en Buschman spray, tegen de vliegen, want die zijn hier genoeg, pet op en daar gingen we dan, volgens de jonge dame van de lokale VVV was het een tocht van ongeveer 1.5 uur, maar geloof ze maar nooit, we waren iets langer onderweg, we klommen op rotspartijen en liepen langs smalle paadjes, steeds weer genietend van een ander vergezicht, wat is het hier mooi!!!! Hier kun je verslaafd aan raken. Ik heb mezelf bij deze tocht overtroffen, nooit gedacht dat ik dit nog eens zou doen…………
Bij terugkomst leerden we onze buren kennen een stel van onze eigen leeftijd Astrid en Kersten Mackel uit Bremen, waar we een zeer gezellige avond mee hebben gehad, ook zij hebben 2 zoons, studeren alle twee in Engeland, en ontdekken de wereld. Eigenaardig dat ik op dat moment meer moeite had met het Duits als met het Engels dat ik nu al weer ruim 10 dagen spreek.
De volgende dag hebben we een grote tour door The Grampions gemaakt, een oerwoud genoten van de vergezichten, de vele bossen en de heerlijke lucht. Niet te geloven hoe rustig je hier wordt. Nederland is heeeel ver weg. Tijdens het inpakken hadden we een zeer nieuwsgierige kangaroo op visite, we hebben hem Fritz gedoopt, hoewel later bleek hij een zij te zijn, was erg gezellig.